Wytrysk wsteczny to schorzenie, w wyniku którego w momencie ejakulacji nasienie cofa się do pęcherza moczowego, zamiast być wydalone na zewnątrz ciała. Mimo że zwykle nie jest groźne dla zdrowia, ma negatywny wpływ na płodność. Na czym dokładnie polega ejakulacja wsteczna i jak można ją leczyć?
Co to jest wytrysk wsteczny?
Najczęstszym powodem tego schorzenia jest sytuacja, w której mięśnie zwieracza pęcherza nie ulegają skurczowi w trakcie orgazmu i wytrysku. Powoduje to cofnięcie się spermy do pęcherza moczowego (w normalnej sytuacji powinna zostać wydalona na zewnątrz przez cewkę moczową). Gdy tak się nie dzieje, mówimy właśnie o ejakulacji wstecznej, niekiedy używa się również pojęcia suchego wytrysku.
Wytrysk wsteczny jest bezbolesny i zazwyczaj nie stanowi zagrożenia dla zdrowia, ale może prowadzić do trudności z zapłodnieniem, ponieważ sperma nie dociera do macicy podczas stosunku płciowego. W takich przypadkach może być konieczne leczenie, jeśli mężczyzna i jego partnerka planują rodzicielstwo.
Przyczyny ejakulacji wstecznej
Jak już wspomnieliśmy, bezpośrednią przyczyną są problemy ze zwieraczem pęcherza moczowego – uszkodzenia lub zaburzenia w działaniu mięśni mogą powodować, że nie zamykają się one prawidłowo podczas orgazmu, co umożliwia cofnięcie spermy do pęcherza.
Z kolei taki stan mogą powodować:
- Choroby układu nerwowego – uszkodzenia lub dysfunkcje nerwów kontrolujących mięśnie zwieracza pęcherza. Nieprawidłowości w funkcjonowaniu nerwów mogą pojawić się na przykład w przebiegu cukrzycy (a ściślej powikłań w postaci neuropatii cukrzycowej), w urazach rdzenia kręgowego lub chorobach neurodegeneracyjnych, takich jak stwardnienie rozsiane.
- Zabiegi chirurgiczne – niektóre zabiegi, zwłaszcza te związane z gruczołem krokowym, mogą zakłócać normalne funkcjonowanie mięśni zwieracza pęcherza i prowadzić do ejakulacji wstecznej. Przykład takiego zabiegu to przezcewkowe usunięcie prostaty.
- Przyjmowanie niektórych leków – mogą one osłabiać działanie mięśnia zwieracza (to m.in. niektóre leki na nadciśnienie czy zaburzenia psychiczne).
Przyczyny nasienia w moczu mogą być zróżnicowane – niekiedy wiążą się na przykład z nadużywaniem alkoholu lub nietypowymi praktykami seksualnymi.
Objawy ejakulacji wstecznej
Wśród najczęstszych objawów wytrysku wstecznego możemy wymienić:
- Brak wytrysku – najbardziej widocznym objawem jest brak wytrysku spermy na zewnątrz podczas orgazmu.
- Orgazm bez wytrysku – mężczyzna odczuwa fizyczną przyjemność orgazmu, ale nie pojawia się typowy wytrysk.
- Obecność plemników w moczu – po stosunku płciowym lub masturbacji można zauważyć obecność spermy w moczu. Jest to wynikiem cofnięcia spermy do pęcherza moczowego i jej późniejszego wydalenia wraz z moczem.
Wsteczny wytrysk a płodność
Jak powiedzieliśmy, ejakulacja wsteczna może prowadzić do trudności w zapłodnieniu, ponieważ sperma nie dostaje się do dróg rodnych kobiety podczas stosunku płciowego. Warto rozróżnić ejakulację wsteczną od innych podobnych schorzeń mających wpływ na niepłodność. To przede wszystkim:
- Aspermia, czyli całkowity brak ejakulacji – niekiedy ma charakter przejściowy, związany na przykład ze zbyt dużą częstotliwością ejakulacji (do momentu tymczasowego wyczerpania się zdolności reprodukcyjnych jąder) lub też wiązać się z przyjmowaniem niektórych leków.
- Azoospermia – całkowity brak plemników w nasieniu. W tym przypadku do ejakulacji dochodzi, jednak w ejakulacie nie znajdują się plemniki.
W leczeniu niepłodności powiązanej z ejakulacją wsteczną można zastosować metodę pozyskania spermy z moczu. Odpowiednio przygotowane w laboratorium plemniki wykorzystuje się później w metodach rozrodu wspomaganego – inseminacji lub in vitro.
Czy wytrysk wsteczny jest groźny dla zdrowia?
Cofająca się ejakulacja nie zawsze musi mieć negatywny wpływ na zdrowie. Ejakulat, który cofnie się do pęcherza, zostanie później wydalony wraz z moczem. Jak już wspomnieliśmy, schorzenie to negatywnie wpływa na możliwości zapłodnienia, a dla niektórych mężczyzn stanowi wyraźny dyskomfort.
W leczenie ejakulacji wstecznej można zastosować farmakoterapię (przyjmuje się leki aktywujące skurcze mięśni) lub przeprowadzić leczenie chirurgiczne. Choć nie w każdym przypadku jest to możliwe – wiele zależy od podstawowej przyczyny zaburzenia pracy zwieracza.