Laparoskopia jajowodów – co ma na celu zabieg?
Laparoskopia jest wykorzystywana w leczeniu wielu chorób wewnętrznych. Wykorzystuje się ją do leczenia wątroby, jamy brzusznej czy śledziony. Laparoskopia znalazła swoje zastosowanie również w ginekologii. W tej dziedzinie medycyny wykorzystuje się ją, by leczyć niedrożność jajowodów oraz endometriozę, a także usunąć zrosty, polipy i guzy. Ponadto laparoskopia może mieć również zastosowanie diagnostyczne. Dzięki zabiegowi lekarz może ocenić stan i budowę narządów płciowych, a także zbadać ciążę pozamaciczną. Laparoskopia ginekologiczna należy do inwazyjnych metod leczenia niepłodności.
Laparoskopia – na czym polega?
Chociaż w przypadku laparoskopii mówimy o diagnostyce lub leczeniu inwazyjnym, zabieg należy do najbezpieczniejszych. Polega na wykonaniu niewielkiego nacięcia na skórze, poprzez które do jamy brzusznej wprowadzany jest bardzo cienki endoskop, na który składają się:
- sprzęt optyczny,
- rurka zakończona igłą odmową do wypełnienia wnętrza dwutlenkiem węgla, który rozszerzy wewnętrzne powłoki, umożliwiając lepsze manewrowanie oraz zwiększając widoczność,
- sprzęt mikrochirurgiczny – w przypadku laparoskopii operacyjnej.
Zabieg wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Lekarz wykonujący laparoskopię obserwuje obraz z jamy brzusznej na ekranie komputera. Kamery, w które wyposażone są endoskopy, pozwalają na optyczne przybliżenie obrazu, co jest niezwykle pomocne przy konieczności wykrywania niewielkich, niewidocznych gołym okiem zmian.
Laparoskopia jajowodów – skuteczna metoda leczenia niepłodności
W najwęższym miejscu jajowody mają grubość około 0,5 milimetra, natomiast zarodek może liczyć nawet 0,2 milimetra. W związku z tym nawet drobne dodatkowe zwężenia mogą skutecznie zahamować transport zarodka do macicy. W związku z tym niedrożność jajowodów należy do bardzo częstych przyczyn niepłodności. Dzięki mikronarzędziom chirurgicznym, w które wyposażony jest endoskop możliwe jest usunięcie zrostów czy polipów, które uniemożliwiają naturalny transfer zarodków do macicy. Laparoskopowe udrażnianie jajowodów nie wymaga długiej hospitalizacji pacjentki. Najczęściej jest to okres jednej dobry, w czasie której obserwuje się reakcję organizmu na podanie znieczulenia ogólnego.
Laparoskopia ginekologiczna – wskazania
Jedną z najczęstszych wskazań do laparoskopii jest niepłodność (bezpłodność). Laparoskopia umożliwia ocenę budowy, położenia narządów miednicy mniejszej, ocenę drożności jajowodów, lokalizacje zrostów, czy rozpoznanie endometriozy. Obecnie większą część operacji ginekologicznych przeprowadza się według zasad minimalnej inwazyjności. Do tego najczęściej stosuję się metodę laparoskopową lub drogę przezpochwową.
Przeciwwskazania do wykonania laparoskopii
Laparoskopia jest zabiegiem bardzo bezpiecznym, jednakże istnieją przeciwskazania, w przypadku których nie powinno się go wykonywać u niektórych osób. Należą do nich:
- niewydolność krążeniowo-oddechowa,
- przewlekła zapalenie oskrzeli,
- zaawansowana astma,
- przebyty zawał,
- ciąża.
Laparoskopia ginekologiczna – powikłania
Powikłania w przypadku laparoskopii zdążają się bardzo rzadko. Do najczęstszych powikłań należą:
- powikłania anestezjologiczne związane ze znieczuleniem,
- uszkodzenia tkanek związane z wprowadzaniem narzędzi operacyjnych do jamy brzusznej,
- krwawienia pooperacyjne,
- przepukliny brzuszne wokół wkłuć troakarów,
- krwawienia pooperacyjne,
- przepukliny brzuszne,
- bóle w okolicy nacięcia oraz w jamie brzusznej.
Warto wspomnieć, że w przypadku kiedy problem zdrowotny okaże się poważniejszy, niż zakładali lekarz, wówczas laparoskopia może okazać się wskazaniem do wykonania pełnego zabiegu chirurgicznego.
Jakie korzyści niesie ze sobą laparoskopia?
Największą zaletą zabiegu laparoskopii ginekologicznej jest mała inwazyjność, dzięki której pacjentka dochodzi do dobrej kondycji w znacznie krótszym czasie niż w przypadku klasycznych zabiegów chirurgicznych. Również ból odczuwany już po zabiegu jest w przypadku laparoskopii znacznie mniejszy. Pacjentki poddawane laparoskopii ze względu na bardzo niewielkie ryzyko pojawienia się powikłań są również w znacznie mniejszym stopniu obciążone psychicznie.
Nacięcia wykonywane w czasie zabiegu laparoskopii są niewielkie – największe z nich mogą dochodzić do jednego centymetra. Rany goją się szybko, w związku z czym pacjentki nie muszą się martwić o występowanie blizn. W przypadku laparoskopii diagnostycznej pacjentka może opuścić klinikę już kilka godzin po zabiegu, natomiast laparoskopia operacyjna kończy się maksymalnie jednodobowym pobytem w szpitalu.