Procedurę in vitro można przeprowadzić metodą klasyczną (IVF) lub z zastosowaniem mikroiniekcji plemnika do komórki jajowej (ICSI). Na czym dokładnie polegają obie te metody i w jakich sytuacjach się je stosuje?

ICSI czy IVF – na czym polega zapłodnienie pozaustrojowe

Zapłodnienie pozaustrojowe polega na pobraniu komórek jajowych oraz ich zapłodnieniu poza organizmem kobiety. Tak otrzymane zarodki są obserwowane przez 5-6 dni. Następnie wybrany zarodek podaje się do macicy, a pozostałe embriony, które rozwijają się prawidłowo, są zamrażane.

Co to jest IVF (In Vitro Fertilization)?

Klasyczne in vitro (IVF, in vitro fertilization) polega na dodaniu kilkudziesięciu tysięcy odpowiednio przygotowanych plemników do komórek jajowych wraz z otaczającym je komórkami ziarnistymi (COCs – cumulus oocyte complexes – tzw. „kumulusów”). Pojedynczy plemnik musi samodzielnie przedostać się przez warstwę komórek ziarnistych i dotrzeć do wnętrza oocytu.

Co to jest ICSI – Intracytoplasmic Sperm Injection?

Docytoplazmatyczna mikroiniekcja plemnika do komórki jajowej (ICSI) jest modyfikacją metody in vitro, która pierwszy raz została zastosowana w 1992 roku. W Klinice Gameta z powodzeniem wykorzystywana jest od 1995 r. Metoda ta polega na podaniu pojedynczego wybranego plemnika do komórki jajowej za pomocą specjalnej mikropipety. ICSI zrewolucjonizowało leczenie niepłodności męskiej. Umożliwia posiadanie dzieci przez mężczyzn, którzy mają zaledwie kilka plemników w nasieniu.

ICSI a IVF. Czy klasyczne in vitro jest skuteczniejsze od ICSI ?

Klasyczne in vitro nie jest skuteczniejsze niż ICSI.

Należy jednak dodać, że u 6-9% par, u których stosuje się klasyczny IVF, pomimo prawidłowych parametrów nasienia odnotowujemy brak zapłodnień. Jest to zdarzenie niezmiernie frustrujące dla pacjentów i zespołu kliniki. W takiej sytuacji należy powtórzyć cały proces stymulacji hormonalnej, pobrania komórek jajowych i tym razem wykonać ICSI.

Dlatego też w ostatnich latach na całym świecie notuje się znaczny wzrost odsetka wykonywanych ICSI.

ICSI a IVF. Dlaczego i kiedy lekarz w zaproponuje ICSI zamiast tradycyjnego in vitro ?

Podczas klasycznego in vitro embriolog nie może dokładnie ocenić budowy komórki jajowej. Aby prawidłowo ocenić wygląd oocytu, należy pozbawić pobrane „kumulusy” komórek ziarnistych. Oczyszczone w ten sposób oocyty muszą jednak zostać zapłodnione przy wykorzystaniu bardziej zaawansowanej metody – ICSI. W Polsce u kobiet, które nie przekroczyły 35 roku życia, zaleca się zapłodnienie nie więcej niż 6 komórek jajowych. Dlatego też w przypadku klasycznego in vitro istnieje ryzyko, że do zapłodnienia zostaną wybrane losowo nieprawidłowe komórki. W takich sytuacjach racjonalne wydaje się zaproponowanie pacjentom „pewniejszej” metody, jaką jest ICSI.

Metodę ICSI zawsze stosuje się w przypadku tzw. czynnika męskiego, zastosowania diagnostyki przedimplantacyjnej zarodków (PGTA, PGT-M) oraz użycia rozmrożonych komórek jajowych. Inne szersze wskazania to: zaawansowany wiek pacjentki, niska liczba i jakość otrzymanych komórek jajowych, endometrioza czy niepłodność niewiadomego pochodzenia.